Een paar dagen geleden waren we in een attractiepark bij Coevorden. Het is daar grotendeels overdekt en overzichtelijk, niet te groot. Hartstikke leuk en precies goed om met kleine kinderen een paar uurtjes rond te hobbelen. Van tevoren hadden we prima gegeten dus ging ik alleen een keertje langs het buffet voor limonade en een snoepje en koffie met een koekje. Bij de kassa viel mijn oog op een mandje appels, dat -geen grap, zie foto- bovenop de bak met twintig soorten snoep stond. ‘Hé’, dacht ik nog, ‘ik vroeg me van de zomer nog af waarom ze in vredesnaam geen fruit of meer ander normaal eten aanbieden’. Verrukt over deze positieve ontwikkeling greep ik naar het mandje om er twee appels uit te halen (in het kader van: goede intenties moeten beloond worden, dus nu koop ik ze ook). Hoe naïef kan een mens zijn. Ze waren hartstikke nep. Bedekt met grote klodders lijmpistolenlijm. Want ja, stel je voor dat iemand een nepappel grijpt.

In eerste instantie was ik vooral verbaasd over het idee van een mandje met nepappels bovenop een grote bak met snoep. Of ben ik de enige die daar ironie in ziet?

Daarna bedacht ik me dat ik beter had moeten weten, want ik had me een paar maanden geleden al verbaasd over het aanbod van groente en fruit in het grotere, gelijknamige park aan de Belgische kust – er is dus geen sprake van een aanbod. We zijn welgeteld één kraampje tegengekomen waar je een smoothie kon krijgen. Verder was het de vier P’s wat de klok slaat (oh ja, en er is een vegetarisch wolkgerecht te krijgen en er zijn ergens degelijke baguettes met kaas). En ja, natúúrlijk willen wij ook weleens een patatje of een pannenkoek. En ja, natúúrlijk kun je ook zelf wat meenemen. Maar iedereen weet óók dat je met zo’n volle pretparkrugzak met fototoestellen en droge kleren en pleisters en vestjes en doekjes echt niet blij wordt van vier geplette bananen of tot sap verdrukte appels. Bovendien ben ik best bereid om in het park zelf te betalen voor een niet-gebutste banaan of een zakje worteltjes. Ik vraag me dus met name af: waarom? Of eigenlijk: waarom niet? Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben die al lopend naar de volgende attractie graag een appeltje weg hapt. Of slaan pretparken die hele ‘goede-voeding-hype’ gewoon over? Een beetje recalcitrant anti-hype zijn ben ik zeker voorstander van, maar ik ben nog meer voorstander van keuzes waar ook wat normaler eten tussen zit. Een kraampje met mandarijntjes en banaantjes hier en daar. Of van die mini-komkommers en bakjes tomaatjes, voor mijn part. En wees gerust, we kopen dan evengoed nog steeds dat zakje paprikachips voor € 2,50.

En geen zorgen, gezien de lol die onze kinderen hebben gehad komen we vast en zeker nog een keer terug. Met twee rugtassen dan.

ps. Het zóu natuurlijk kunnen zijn dat wij er overheen gekeken hebben hè. Zou kunnen. Dat er stapels groente en fruit lagen, maar wij het gewoon niet hebben gezien. Kan.